Coraz mniej mieszkańców Mazowsza żyje w ubóstwie
A A AW województwie mazowieckim ubóstwo pozostaje poważnym problemem, ale jego zasięg maleje. Ze złą sytuacją materialną częściej borykają się mieszkańcy obszarów oddalonych od stolicy.
W 2017 r. w ubóstwie skrajnym żyło 3,0% mieszkańców województwa mazowieckiego (wobec 3,2% w 2016 r.), zaś w ubóstwie relatywnym 10,0% (wobec 10,1% w roku poprzednim). Zasięg ubóstwa „ustawowego”, czyli upoważniającego do ubiegania się o przyznanie świadczenia pieniężnego z pomocy społecznej, zmniejszył się o 0,9 p. proc., osiągając wartość 7,6%.
W dalszym ciągu wyraźne są dysproporcje między Warszawą i okolicami a pozostałym obszarem województwa pod względem poziomu życia i zasięgu ubóstwa. Trudna sytuacja materialna w zdecydowanie mniejszym stopniu dotyka mieszkańców regionu stołecznego.
Obserwowana w 2017 r. poprawa sytuacji materialnej gospodarstw domowych miała wpływ na lepszą ocenę ich aktualnej sytuacji finansowej. Gospodarstwa domowe na Mazowszu osiągały wyższe dochody i ponosiły wyższe wydatki. Wzrosła nadwyżka dochodów nad wydatkami, co dało mazowieckim gospodarstwom domowym większe możliwości oszczędzania. Poziom przeciętnego miesięcznego dochodu rozporządzalnego na jednego mieszkańca województwa w 2017 r. wyniósł 1912 zł i był o 7,4% wyższy od dochodu z 2016 r. Przeciętne miesięczne wydatki w gospodarstwach domowych na osobę osiągnęły wartość 1421 zł i były o 3,7% wyższe niż rok wcześniej.
W porównaniu z 2016 r. wzrósł odsetek mazowieckich gospodarstw domowych oceniających swoją sytuację materialną jako „bardzo dobrą albo raczej dobrą” (o 3,3 p. proc.), a obniżył się odsetek gospodarstw postrzegających ją jako „raczej złą albo złą” (o 2,3 p. proc.) i „przeciętną” (o 1,0 p. proc.).
Pomimo poprawy sytuacji materialnej gospodarstw domowych, ubóstwo to najczęstszy powód przyznania świadczenia z pomocy społecznej. Na podstawie decyzji w 2017 r. takie wsparcie otrzymało na Mazowszu 68,3 tys. rodzin (wobec 76,6 tys. w 2016 r.)